Het is verbazingwekkend!

Je denkt dat bij het ouder worden langzamerhand het enthousiasme zal afnemen voor het werk wat je al meer dan 25 jaar doet.

Maar nee.

Vanmorgen belde mij een jonge vrouw met een heel bijzondere vraag en dan voel ik het meteen weer tintelen: wat zou deze vrouw met haar verhaal van mij nodig hebben? Hoe ziet haar verhaal eruit, wat is haar geschiedenis, wat is het voor iemand en waaraan zou zij op dit moment het meest behoefte hebben?

Ja, die zin blijft.

Ik kan er niet genoeg van krijgen. Ook niet van het bijleren.

Op het gebied van stress en burn-out is nog zoveel te ontdekken, zoals bijvoorbeeld wat er lichamelijk met je aan de hand is als je een PTSS hebt. Moderne scans van hersenen geven zoveel nieuwe informatie. Helaas vooral bewijzen waarom onze goed bedoelde therapieën helemaal niet kunnen werken, of waarom Mindfulness niet voor iedereen geschikt is.

Het is ook leuk om met die ouderen te werken die ondanks verliezen en tegenslagen op verschillende terreinen zich toch niet echt uit het veld willen laten slaan. Hoe moet je wel en niet omgaan met gebreken, verlies en rouw, wat is jouw weggetje daarin zodat je weer je oude zelf kunt zijn en je leven vormgeven zoals dat goed is voor jou. Een stukje eigen ervaring helpt dan om me in te leven hoe moeilijk dat soms kan zijn.

En die vraag: oud worden hoe doe je dat? Goed oud worden dan!